Uprawa roślin, podobnie jak każda inna gałąź gospodarcza, boryka się z pewnymi, charakterystycznymi problemami. Jednym z nich jest walka ze szkodnikami, jakie stanowią owady. Najbardziej popularną bronią do walki insektami są insektycydy, czy też znane bardziej jako pestycydy. Stosuje się je nie tylko w uprawach rolnych, ale te w lasach i sadach. Do ich grona zaliczane są również środki używane w domach.
Środki owadobójcze zostały stworzone do zabijania owadów, które niszczą uprawy. Innym zagrożeniem ze strony tych małych szkodników jest przenoszenie chorób. Nie tylko więc podjadanie jest ich domeną, lecz zarażanie roślin patogenami. Skład środków owadobójczych to w głównej mierze substancje nieorganiczne takie jak: arsen, ołów i miedź. Jedynie niektóre z nich posiadają również pewną ilość składników naturalnych, a mianowicie rotenon, pyretryne oraz nikotyne. Wśród innych składników insektycydów można też wyróżnić środki syntetyczne jak: węglowodory chlorowane, karbaminiany oraz organiczne estry fosforu. Ciekawostką jest też to, że producenci pestycydów zawierają w nich hormony owadów. Pomimo, że są to środki do zwalczania owadów nie można zapominać o ich negatywnym wpływie na zdrowie człowieka. Udowodniono ich destrukcyjny wpływ na układ nerwowy i pokarmowy. Środki owadobójcze to duże zagrożenie dla środowiska naturalnego, dlatego są one zabronione w wielu krajach.
Podział insektycydów ze względu na rodzaj.
Gazowe środki owadobójcze. Działają one poprzez wniknięcie do owada jego drogami oddechowymi. Substancje unicestwiające szkodnika to cyjanowodór, tlenek etylenu, aldehyd mrówkowy czy tlenek siarki IV.
Środki owadobójcze działające na okrywy ciała owada. Nazywane są inaczej środkami kontaktowymi lub wewnętrznymi. Wnikają bowiem do wnętrza owada poprzez różne partie jego ciała powodując ogólne zatrucie. Do tego rodzaju pestycydów zalicza się związki fosforu, baru, talu, arsenu, czy też anabrazyny.
Trzeci rodzaj środków na owady to połączenie dwóch poprzednich rodzajów. Działają jednocześnie przez układ oddechowy szkodnika oraz przez jego okrywy. Przykładami tego rodzaju środków są preparaty nikotynowe, fluorowe, arsenowe, gameksan czy DDT.
Podział insektycydów ze względu na skład chemiczny.
Insektycydy organofosforanowe. Inaczej nazywane są fosforoorganicznymi. Są silnie trującymi związkami estrów alkoholi kwasu ortofosforowego. Charakteryzują się łatwym wchłanianiem przez skórę, drogi oddechowe oraz przewód pokarmowy. Z łatwością pokonują naturalne bariery powłokowe powodując paraliż mięśni.
Insektycydy karbaminianowe. Ich druga nazwa to insektycydy karbaminowe. Środki te pochodzą od kwasu karbaminowego. Pomimo swojego skutecznego działania owadobójczego, niestety mają również niekorzystne działanie na pszczoły. Ich niekorzystnemu działaniu ulegają również ryby.
Insektycydy polichlorowe. Jest to duża grupa związków chemicznych. Należą do nich głównie węglowodory, będące w różnym stopniu chlorowania, wykazujących się jednocześnie różną budową. Ich budowa determinuje różną skuteczność w działaniu owadobójczym, wykazując różną szkodliwość dla człowieka i środowiska.
Insektycydy neonikotynowe. To substancje szkodzące przede wszystkim pszczołom. Środki te działają w sposób systemiczny, co oznacza, że błyskawicznie rozchodzą się we wszystkich częściach rośliny. Również w kwiatostanach, które są miejscem pracy pszczół. Nawet najmniejsza dawka tych insektycydów prowadzi do zaburzeń w ich zachowaniu, a ostatecznie nawet do śmierci.
Pyretroidy. Zaliczane są zarówno do środków owadobójczych oraz środków ochrony roślin. Składają się z naturalnych i syntetycznych środków owadobójczych. Nazywane trzecią generacją insektycydów.